Η δραματική Τέχνη στην Εκπαίδευση. Κώστας Αμοιρόπουλος,Λία Δαμιανάκη. Πρακτικά Συνδιάσκεψης για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, Αθήνα.2000. Σσ.137-141.
Το σχολικό σύστημα στο σύνολό του περιορίζει στην πράξη βιωματικές μεθόδους διδασκαλίας. Ένα χρήσιμο στοιχείο που μπορεί να προσφέρει το θέατρο στους μαθητές είναι η βίωση ανθρώπινων καταστάσεων και συμπεριφορών, είτε κατά τη διαδικασία μιας παράστασης είτε κατά τη διδασκαλία άλλων αντικειμένων του σχολικού αναλυτικού προγράμματος.
Όμως ποιο είδος εμπειρίας, ποια εμπειρία είναι αυτή που μπορεί να έχει παιδαγωγική αξία;
Συχνά η έννοια της εμπειρίας ταυτίζεται με την άμεση εμπλοκή του υποκειμένου σε μια κατάσταση και η πρόκληση συναισθημάτων μέσα από αυτή. ‘Όσον αφορά τη θεατρική τέχνη όμως, μια τέτοια περιγραφή είναι μονοδιάστατη και γι’ αυτό ελλιπής και παιδαγωγικά προβληματική.
Εάν θέλουμε να υποστηρίξουμε την εισαγωγή της θεατρικής αγωγής στα σχολεία, πρέπει να επικαλεστούμε και να αναδείξουμε όχι μόνο τις βιωματικές συνθήκες που αυτή προσφέρει αλλά και την κριτική ανταπόκριση που μπορεί να προκαλεί. Η εμπειρία πρέπει να συνοδεύεται από κριτική σκέψη. Αυτό που μπορεί να προσφέρει η τέχνη του θεάτρου στην εκπαίδευση είναι η ολιστική προσέγγιση της μάθησης, όπου εμπειρία και κριτική σκέψη συνυπάρχουν και αλληλοτροφοδοτούνται μέσω της καλλιτεχνικής μορφής (form).
Ακολουθώντας την κριτική προσέγγιση του Μπέρτολτ Μπρεχτ, το εκπαιδευτικό δράμα συνδυάζει πράξη και συνειδητοποίηση, σκέψη και συναίσθημα. Μια από τις συμβάσεις του εκπαιδευτικού δράματος που στοχεύει στην παραπάνω διαδικασία είναι ο σκόπιμα επιλεγμένος ρόλος ως οπτική γωνία μέσα από την οποία οι συμμετέχοντες θα διερευνήσουν ένα δραματικό περιστατικό.
Υπάρχουν εννέα γενικές κατηγορίες οπτικών οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διερευνηθεί οποιοδήποτε δραματικό συμβάν. Κάθε ρόλος / οπτική γωνία προσφέρει διαφορετική προσέγγιση ενός γεγονότος και, επομένως, διαφορετικό είδος γνώσης. Προσφέρει επίσης συναισθηματική προστασία για τους μαθητές που αναλαμβάνουν να μπουν σε ρόλο. Απαιτούν τη χρήση διαφορετικού τύπου γλώσσας. Και συνεπάγονται διαφορετικές ευθύνες για τους μαθητές.
Σε ένα παράδειγμα εκπαιδευτικού δράματος που βασίστηκε στην τραγωδία Αντιγόνη και εφαρμόστηκε σε σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, προτείνεται μια μέθοδος διδασκαλίας άλλων μαθημάτων του αναλυτικού προγράμματος όπου οι μαθητές μπαίνουν σε ρόλους σχεδιαστών εκπαιδευτικών λογισμικών και εξετάζουν την τραγωδία μέσα από την αυτή την οπτική γωνία, δηλαδή το πώς θα μπορούσαν να παρουσιάσουν την τραγωδία σε μαθητές λυκείου μέσα από ένα εκπαιδευτικό λογισμικό που φέρνει την τραγωδία πιο κοντά στα ενδιαφέροντα των νέων μέσα από μια κριτική ματιά πάνω σε ένα επιλεγμένο συμβάν από την τραγωδία.
