ارزیابی ویژگی های دسترسی ها در سکونتگاه های آسیب پذیر زلزله با بهره گیری از روش چیدمان فضا

در مدیریت بحران ارزیابی حرکت طبیعی از مسایل مهم در سکونتگاه ها می باشد. تخلیه و دسترسی دوجانبه مهم امنیت افراد در هسته فاجعه می باشد.پیش بینی شرایط بحرانی در یک فضای شهری به محاسبات پیچیده و ویژگی های بحرانی متنوعی نیاز دارد. روزبه روز حوادث ضرر بیشتری به جواب وارد می کنند. تعریف ویژگی های شناختی فضای شهری ممکن است به کاهش تلفات کمک کند. یافته های نحو فضا (چیدمان فضا) در این زمینه کمک شایانی می کند. تلفات اولیه زلزله در اثر ساختمان های فروریخته و همچنین تغییرات الگوی جهت گیری فضاهای شهری ایجاد می شود. قابل دسترس نبودن محافل یکی از این دلایل می باشد. مردمی که از حادثه زلزله زنده مانده اند ممکن است به دام آتش سوزی، ساختمان های فروریخته .... افتاده باشند. این پژوهش از زلزله شهرهای آسیب پذیر الهام گرفته و به ارایه مدلی که برای شهر استانبول در نظر گرفته شده می پردازد و این مدل را به شهر سرعین تعمیم می دهد. با استفاده از ارزیابی حرکت طبیعی و شاخص مداخله در ساختار کالبدی به بررسی تحلیلی و مسیرهای دسترسی می پردازد . به منظور رسیدن به این هدف بدون جنگ و بودجه بندی هستند، ارزیابی خطر زلزله و حرکت طبیعی. ابزارهای چیدمان فضا به تعریف مسیرهایی می پردازد که مردم ترجیح می دهند استفاده کنند. عبارت دیگر این ابزار راهنمایی برای مسیولین در جهت پر کردن ساختمان ها و آسیب پذیر می باشد که برای بخش های اصلی باز شده است به کمک می کند که مردم راحت تر در منطقه خطر تخلیه شوند. شهر سرعین واقع در منطقه زلزله خیز کشور، در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته تا مسیرها و دسترسی های آن با استفاده از این ابزار مورد ارزیابی واقع شوند. یافته های کلیدی نشان می دهد که این روش می تواند به فرآیند برنامه ریزی به عنوان یک لایه اضافه شود و در آخر به دنبال راه های کاهش خطرات و آسیب پذیری های ناشی از معابر و ساختمان ها می باشد.