Οι Γραφικές τέχνες στην Ελλάδα. Παράδειγμα για την Κύπρο;

Η παιδεία, με την ευρεία έννοια, αποτελεί στα χέρια (και) του τυπογραφικού σχεδιαστή ή σχεδιάστριας αναντικατάστατο όπλο, προσδίδοντας ανεκτίμητο συγκριτικό πλεονέκτημα. Σε αυτήν τη λογική πρέπει να δομούνται τα πανεπιστημιακά προγράμματα σχεδιασμού για τη γραφική επικοινωνία, κάνοντάς τα να ξεχωρίζουν από τα αντίστοιχα των τεχνικών κολεγίων.Στα τελευταία, η εκμάθηση του λογισμικού και τα εξαντλητικά, καθόλου ή ελλιπώς ενημερωμένα σε ιστορική και θεωρητική βάση, projects, είναι στην πρώτη γραμμή. ‘Καλά χέρια’ και καλούς χρήστες λογισμικού μπορούμε να βρούμε όσους θέλουμε εκεί έξω, αλλά τί γίνεται με τους σκεπτόμενους και μορφωμένους designers, οι οποίοι θα κάνουν την πραγματική διαφορά όταν σχεδιάζουν για να επιλύσουν προβλήματα επικοινωνίας, κάτι που αποτελεί τον πυρήνα του graphic design;

Κείμενο που δημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Πολιτισμός-Τέχνες-ΜΜΕ», κοινή έκδοση του ΚΥΣΥΤΕ (Κυπριακός Σύνδεσμος Τεχνών και Επικοινωνίας) και του Ινστιτούτου Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (ΙΜΜΕ) του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, με επιμέλεια του Ανδρέα Σοφοκλέους, Λευκωσία 2010.