مقاله‌ی «نگاهی به ناسزاگویی و علت‌های آن» نوشته‌ی ساموئل سلاحی (پیمان) یک پژوهش اجتماعی–روان‌شناختی درباره‌ی پدیده‌ی ناسزاگویی در جامعه است.
مقاله‌ی «نگاهی به ناسزاگویی و علت‌های آن» نوشته‌ی ساموئل سلاحی (پیمان) یک پژوهش اجتماعی–روان‌شناختی درباره‌ی پدیده‌ی ناسزاگویی در جامعه است. در این پژوهش، نویسنده به بررسی جنبه‌های مختلف ناسزاگویی از دیدگاه روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، زبان‌شناسی و فرهنگ عامه پرداخته و تلاش کرده دلایل و کارکردهای آن را تحلیل کند.
خلاصه‌ای از نکات اصلی مقاله:
1. تعریف ناسزاگویی:
ناسزاگویی به عنوان استفاده از کلمات زشت، تحقیرآمیز یا توهین‌آمیز علیه دیگران تعریف می‌شود. این عمل می‌تواند به صورت شفاهی، نوشتاری یا حتی غیرکلامی انجام شود.
2. دلایل روانی ناسزاگویی:
- فشارهای روانی و عصبی: ناسزا به عنوان راهی برای تخلیه هیجانات منفی مانند خشم، استرس یا ترس.
- عقده‌های روانی: افراد دارای کمبود اعتماد به نفس یا احساس حقارت ممکن است برای اثبات قدرت خود به ناسزا متوسل شوند.
3. دلایل اجتماعی و فرهنگی:
- الگوهای تربیتی نادرست: کودکانی که در محیط‌های پرتنش یا پرخاشگرانه رشد می‌کنند، بیشتر ناسزاگویی را یاد می‌گیرند.
- فقدان گفت‌و‌گوی منطقی در جامعه: نبود فرهنگ گفت‌و‌گو و نقد مؤدبانه باعث می‌شود افراد با توهین و ناسزا واکنش نشان دهند.
- تقلید از رسانه‌ها و فضای مجازی: افزایش استفاده از زبان توهین‌آمیز در شبکه‌های اجتماعی و فیلم‌ها بر زبان کاربران تأثیر می‌گذارد.
4. کارکردهای ناسزاگویی:
نویسنده اشاره می‌کند که ناسزاگویی می‌تواند گاهی کارکردهایی چون دفاع از خود، جلب توجه، یا ابراز اعتراض داشته باشد، ولی در کل تأثیرات منفی آن بر روان، جامعه و ارتباطات انسانی بیشتر است.
5. راه‌حل‌ها و پیشگیری:
- آموزش مهارت‌های ارتباطی و مدیریت خشم از سنین پایین
- نقش آموزش و پرورش و رسانه‌ها در ترویج زبان محترمانه
- توجه خانواده‌ها به تربیت کلامی فرزندان
