Rozwój przestrzenny i społeczno-gospodarczy z poszanowaniem dziedzictwa kulturowego – przykład Małopolski

Tożsamość kulturowa, jako istotny element funkcjonowania obszarów wiejskich, ale także przestrzeni miast i obszarów podmiejskich, może być zachowana i wzmocniona w wyniku działań na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego. Obszary wiejskie znajdują się obecnie pod presją zmian wynikających w dużej mierze z wprowadzenia ekstensywnej polityki rolnej, zmian użytkowania gruntów i krajobrazów kulturowych podyktowanych względami ekonomicznymi oraz zmianami klimatycznymi. W rozdziale postawiono tezę, że rozwój przestrzenny oraz długofalowy, zrównoważony rozwój społeczno-gospodarczy oparty na innowacyjności i cyfryzacji powinny być budowane na fundamentach dziedzictwa kulturowego. Zwrócono uwagę, że zachowanie i ochrona elementów dziedzictwa kulturowego, również tych związanych ze strukturą przestrzenną gruntów, mogą zmniejszyć negatywne oddziaływanie presji inwestycyjnej. Zasadniczy wpływ na redukcję niepożądanych skutków zagospodarowania przestrzennego powinno mieć otoczenie prawne, w tym zasady planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Monografię opracowano w ramach międzynarodowego projektu NAWA „Cultural heritage of small homelands” (Nr PPI/APM/2018/1/00010/U/001) finansowanego przez polską Narodową Agencję Wymiany Akademickiej – Międzynarodowe Partnerstwa Akademickie.