O ρόλος των Διαχειριστών Έκτακτης Ανάγκης στην αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής

Σε παγκόσμια κλίμακα αναμένεται σημαντική αύξηση της συχνότητας και του μεγέθους των επικίνδυνων διεργασιών που σχετίζονται με την αλλαγή του κλίματος. Οι διαχειριστές έκτακτης ανάγκης καλούνται να αντιμετωπίσουν τις επικείμενες αβέβαιες και πιθανώς ακραίες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, η πλειοψηφία των διαχειριστών έκτακτης ανάγκης και ιδιαίτερα σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, δεν γνωρίζουν το πλήρες φάσμα των πιθανών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και δεν είναι κατανοητός με σαφήνεια ο ρόλος τους στις προσπάθειες σχεδιασμού, προσαρμογής και αντιμετώπισης όλων αυτών των επιπτώσεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η θέση που υιοθετούν οι περισσότεροι διαχειριστές έκτακτης ανάγκης, να εστιάζει κυρίως σε ακραία γεγονότα, σε οξείς κινδύνους έναντι των χρόνιων (π.χ. πλημμύρες έναντι ξηρασίας), βραχυπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό έναντι μακροπρόθεσμου (π.χ. 5 χρόνων έναντι 75 χρόνων).

Στην παρούσα εργασία διερευνάται η σημαντική τομή μεταξύ των επιστημονικών πεδίων γνώσης: της διαχείρισης της έκτακτης ανάγκης και της διαχείρισης του περιβάλλοντος, του μετριασμού και της προσαρμοστικής διαχείρισης στην κλιματική αλλαγή. Εξετάζει τους διαφορετικούς ορισμούς των κοινών όρων μεταξύ των αυτών τριών πεδίων, τις αλληλο-επικαλυπτόμενες στρατηγικές που χρησιμοποιούνται, τους καλύτερους τρόπους συνεργασίας και αμοιβαίας επανεξέτασης αυτών, για την αντιμετώπιση και την επίλυση πολλών πιθανών προοπτικών που ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε στην παγκόσμια αλλαγή του κλίματος.